Fra «Bondestrid» av Halvdan Koht

Rasmus Teilgaard var sett til å kreve inn skatt og bøter som folk var dømt til å betale til kongen.

For dette vart han ofte svært upopulær blant folk.

«Der i Stangvikjen va de en bone som hett` Ola Gjersta.  Han va soldat, en kjempekar og en slaastar. Han ha gjeve en mann en ørfik og mått bøt 10 dala fer de.

Da han no kom opp paa kontore aat naa Rasmus Teilgaard aa skull betala la han opp 10 dala i ortstykkje, aa Teilgaard skreiv kvittering.  Men saa seien de, han Ola: De e enda en kar e e sint paa, e he slik løst te aa gi`n en ørfik. Kunne du sei me kaalles e skull faa klart de, skull e gjenn betalt de noko fer det. Ja det e vinnle gjort, svarran Teilgaard, berre du passa paa aa varra tvosaamaa. I det saamaa tok `n Ola aa slo ten Teilgaard unde øyra saa `n svimt, aa kanta ne taa stola. Derme sopt`n Ola baade pengan og kvitteringa ne i huva si aa strauk paa dør.

Da han gikk ne troppa, kika han innom kjøkene aa sa aat døtraa hass Teigaard: «De maa sjaa opp aat no far, e meine han fekk ei uvetta-ri.» Da dem kom opp paa kontore, helt `n Teilgaard paa aa kom se te att. «Men kjære far, ka e de saa stend paa?» spor dem. « Aa de he vore kalvdans  paa lofta i dag», sa `n.